Ijzerindustrie in de Eifel. In de vroege Middeleeuwen smolt men ijzererts in open gaten in de grond, de zogenaamde "Rennherden". Hieruit kwamen ruwe en onzuivere ijzerklompen. Door het smeden en verder verwarmen werd het ruwijzer in een zachter, eenvoudiger smeedbaar metaal omgevormd. Vanaf de 15e eeuw werden in de Eifel ook hoogovens gebruikt, waarin veel hogere temperaturen bereikt konden worden. Men stookte deze hoogovens met houtskool.Op deze manier smolt het ijzer en kon het gegoten worden. De hoogovens lagen eerst nog op de hellingen, maar werden later meer en meer in de dalen gebouwd, om gebruik te kunnen maken van de waterkracht van de Rur. De blaasbalgen en de enorme hamers, waarmee het ijzer in de ijzerpletterijen (Hammerwerke) werd geplet, werden namelijk door waterkracht aangedreven. Het monotone slaan van deze hamers was tot ver in de Eifeldalen te horen. De hoogovens waren in eigendom van zogenaamde "Reidemeister", die allerlei privileges genoten. De naam Reidemeister komt van het woord bereiden, ze maakten namelijk het ijzer. Voor het smelten van het gesteente werd het eerst gelezen, dat wil zeggen dat de slechte stenen eruit gehaald werden en dat het materiaal vaak ook nog verkleind werd. Het wassen, dat plaatsvond in nabijgelegen beekjes, was het werk van vrouwen en kinderen. Bij de hoogovens moesten steeds zandbedden liggen om het gloeiend hete metaal op te vangen. Stevigheid kregen deze bedden door het mengen van het zand met leem en paardenmest. Na het hoogovenproces werd het nog niet smeedbare ruwijzer nog een keer verhit, de koolstof werd eruit gehaald en naar de ijzerpletterijen gebracht. Door het hameren werd de meeste koolstof die het ruwe ijzer had eruit geslagen en zo werd het ijzer van betere kwaliteit. De smid verhitte het ijzer steeds weer opnieuw en hield het zo onder de hamer dat het de vorm van een werktuig aannam. Producten die gemaakt werden waren alledaagse gebruiksvoorwerpen als ketels, spijkers, hoefijzers, ovens, bouwmaterialen en wapens. Zweifall was vroeger een belangrijke kern van de ijzerindustrie. In het dal van de Vicht nabij Zweifall lagen enkele ijzersmelterijen: Junkershammer Neuenhammer Plattenhammer Het dorpje Hammer kende de Hermeshammer.