De Windsborner Krater maakt deel uit van het systeem van de Mosenberg vulkanen. Om de Windsborner Krater ligt een ringwal uit slakken, lapilli en kleine lavastukken die 20 tot 30 meter hoog is. Het uitgeworpen materiaal was bij de uitbraak nog zo vloeibaar dat het direct samensmolt. Hierdoor is de ringwal ook behouden gebleven. De Windsborner Krater is gevormd bovenop een Devonische ondergrond in tegenstelling tot de Maaren die bestaan uit verdiepte kegels in de Devonische ondergrond. De Windsborner Krater bevat een zeer oligotroof (voedselarm) meertje. Dit watertype is helaas zeer zeldzaam geworden. Door het ontbreken van voedingsstoffen zijn hier heel bijzondere planten te vinden. Eén daarvan is het Waterdrieblad (Menyanthes trifoliata). In het kratermeer van de Windsborn vulkaan groeit het Waterdrieblad in een brede strook langs de oever. De witte bloemen hebben prachtige franjes langs de randen van de kroonbladeren. Vroeger werd deze plant ook als geneeskrachtig beschouwd en gebruikt bij koorts. Waterdrieblad vormt heel lange uitlopers en kan zo leiden tot het verlanden van het gebied waar ze groeit. Waterdrieblad is heel typisch voor voedselarme wateren. Tussen het Waterdrieblad groeit Wateraardbei (Potentilla palustris). Deze plant behoort tot de ganzeriken (Potentilla). De kroonbladeren zijn prachtig bloedrood gekleurd en de vruchten van deze plant lijken wel wat op een aardbei. Tussen de drijvende tapijten van Waterdrieblad en Wateraardbei groeien ook drijvende veenmoskussens. Deze pakketten worden bijeen gehouden door de wortels van zeggensoorten waaronder Zwarte zegge (Carex nigra) en Zompzegge (Carex curta).
Aansluitend aan deze verlandingszone groeit een brede strook met Drijvend fonteinkruid (Potamogeton natans), een plant met elliptische drijvende bladeren en onopvallende groene bloeikolven die tussen het blad boven water uitsteken. De bladeren zijn maximaal tien centimeter lang en vier centimeter breed. Nog verder naar het midden van het kratermeer groeien tenslotte ondergedoken plantensoorten.
De verlanding van een voedselarm water als het meer in de Windsborner Krater gaat relatief langzaam. Toch zal dit op lange duur leiden tot de volledige verlanding van het meer, waardoor er een laagveen zal ontstaan.
Op de oever van het meer groeit Pitrus (Juncus effusus) met ertussen Blauw glidkruid (Scutellaria galericulata).
Een groot probleem voor de drijvende vegetatie aan de rand van het kratermeer is het grote aantal bezoekers. Veel mensen vinden het leuk of spannend om op de vegetatie te lopen en te proberen hoe het golft. Dit is echter slecht voor de kwetsbare plantensoorten die er groeien.
1%20150x.jpg)
