Wehebachtalsperre. Het stuwmeer van de Wehebach is tevens het op drie na grootste stuwmeer van de noordelijke Eifel. Het stuwmeer is eigendom van het Talsperrenverband Eifel-Rur (TVER). Het stuwmeer werd in 1983 voltooid met het doel om overstromingen in het dal van de Wehe en dat van de Inde tegen te gaan en om het water als drinkwater te kunnen gebruiken. Daarom is het ook niet toegestaan om de oevers van het stuwmeer te begaan of het water te bevaren. Dit leverde wel uitzonderlijke kansen voor de natuur op. Door de rust langs het meer konden Bevers (Castor fiber) ongestoord hun burchten op de oever bouwen. De voormalige verbindingsweg tussen Kleinhau en Schevenhütte liep dwars door de plek waar nu het stuwmeer ligt en is nu ook nog te zien. Door middel van een pomp in de Obersee werd de omgeving van Aken voorzien van grote hoeveelheden water uit de Rur, de Urft en de Olef. Dit riviersysteem kan zonder problemen voldoende water voor Aken verzorgen. Het kan wel tot problemen leiden als door lozingen of andere problemen de kwaliteit van dit water te slecht wordt. Om het water niet slechts uit één bron te betrekken en in tijden van nood terug te kunnen vallen op andere bronnen, moesten er alternatieve waterbronnen worden aangeboord. Dit leidde in de droge jaren rondom 1970 tot het besluit tot de bouw van het stuwmeer in de Wehebach. Een andere reden was de gestegen veiligheidsstandaard. De eerste steenlegging was op 7 juni 1977, de echte bouwperiode eindigde in 1981. De stuwdam zelf werd op moderne wijze gebouwd. Het materiaal voor de dam, bestaande uit leisteen en Grauwacke, werd in de directe omgeving gewonnen en met kipwagens van 24m3 inhoud naar de dam getransporteerd. Daar werd het op hopen van een meter dik gestort en vervolgens fijn gewalst. Voordat met de bouw van de eigenlijke dam begonnen kon worden moest op het diepste punt aan de binnenkant van de dam een controlegang gebouwd worden. Ook werd een gang gegraven waardoor het water in de bouwperiode uit het toekomstige meer kon stromen. Deze gang eindigt bij de pomptoren. Bovenop de gestorte dam is aan de waterzijde een bituumlaag als dichting aangebracht. Deze afdichting is slechts enkele millimeters dik. Daaronder bevindt zich een 6 centimeter dikke asfaltlaag, die de eigenlijke dichting vormt. Deze laag moet voorkomen dat bij een lek het water niet in de dam binnendringt. Water dat toch onverhoopt in de dam binnendringt, kan via 50 buizen die in de controlegang uitkomen, snel worden opgemerkt. Bouwperiode 1977 - 1981 Hoogte boven de dalbodem 45 meter Hoogte van de dam 255,50 m boven NN Inhoud 25,06 miljoen m³ Stuwhoogte 251,80 m boven NN Wateroppervlak bij volledig vol stuwmeer 170 hectare Volume van de stuwdam 750.000 m³ Lengte bovenkant stuwdam 435 meter Breedte bovenkant stuwdam 9 meter Grootste breedte aan de voet 168,6 meter Jaarlijkse watertoestroom 16,50 miljoen m³ Gebied waaruit het water vandaan komt 43,5 km² Een verdere functie van het stuwmeer is om ervoor te zorgen dat er in droge periodes niet te weinig water door de Wehebach stroomt. Het stuwmeer moet minimaal 200 liter water per seconde afgeven. Op momenten dat er ninder dan 100 liter per seconde in het meer lopen, moet men toch minstens 100 liter per seconde eruit laten. Er kan dus alleen water worden opgeslagen op momenten dat er meer dan 200 liter per seconde in het meer stroomt. De metingen voor de bouw van het stuwmeer werden gedaan in de natte jaren 1960 en daardoor viel de dam veel te groot uit. De optimale stuwhoogte is nog nooit bereikt. Gedurende de zomer van 2010 verbleef een Visarend (Pandion haliaetus) bij de Wehebachtalsperre.