Eenbes (Paris quadrifolia).       Eenbes is met zijn vier bladeren een opvallende voorjaarsbloeier. Ook binnen de eenzaadlobbigen, gekenmerkt door drietalligheid, is het een opvallende soort. Ze is namelijk door haar viertalligheid een perfect voorbeeld van symmetrie. Het is een wortelstokgeofyt die tussen mei en juli bloeit in bossen met milde humus. De wortels zijn lang en zitten op geringe diepte. Hier en daar vertakken ze zich. De planten worden 15 tot 40 centimeter hoog. Haar naam dankt ze aan de vrucht die boven de bladeren uitsteekt. Eenbes heeft een krans van vier tot acht eironde bladeren. Deze zijn omgekeerd eirond en hebben een kort puntige top. Precies midden tussen de bladeren komt op een dunne stengel de bloeiwijze te voorschijn. Als de planten uitkomen zijn de bladeren om de bloeiwijze heen gerold en kunnen zich dan als een soort speer door afgevallen bladeren boren. De bloeiwijze bestaat uit een stempel met vruchtbeginsel, welke wordt omgeven door een krans van acht meeldraden. Ze bestaat uit 8 tot 12 bloemdekbladeren, waarvan de buitenste lancetvormig zijn en 2,5 tot 3,5 millimeter lang. De binnenste bloemdekbladeren zijn lijnvormig. Het vruchtbeginsel heeft vier gekromde stijlen. De bloeitijd ligt tussen mei en juni. De Eenbes wordt bestoven door kleine vliegjes, die aangelokt worden door de aasgeur die de plant uitscheidt. Eenbes is giftig, dit geldt met name voor het vruchtvlees: De rijpe vrucht verschijnt midden in de zomer en lijkt op een dof blauwzwart bestoven bes. Het is echter een doosvrucht met een bolvorm die bij rijpheid openspringt. De Latijnse naam verwijst naar de twistappel van de god Paris voor de schrikgodinnen en quadrifolia slaat natuurlijk op de vier bladeren. Eenbes groeit op ietwat droge plekken in bossen op löss, leem of kalkhoudende grond met een vochtige, humus- en voedselrijke bodem met goed verterend strooisel. Het is een echte bosplant van oude loofbossen. Ze lijkt ook afhankelijk te zijn van een hoge luchtvochtigheid, want ze groeit vaak in de buurt van natte slenken, beken of bronnetjes. Vaak groeien de planten in groepjes bijeen. Ze past in het Eiken-Haagbeukenbos, in het Parelgras-Beukenbos en in het Vogelkers-Essenbos. Het is een soort die een noordelijk areaal heeft. In Nederland komt ze vooral voor in Zuid-Limburg en is hier noordwaarts tot Echt te vinden.