Gele lis (Iris pseudacorus). Gele lis is een soort van oevers van zoete wateren zoals plassen, sloten en vaarten. Verder komt ze voor in rietlanden, moerassen, broekbossen en zeer natte graslanden. Ze is te vinden op bijna alle grondsoorten. Ze is alleen niet te vinden in uitermate voedselarm en zuur water of in brak water. De planten bereiken een hoogte van 40 tot 150 centimeter. De gele bloemen verschijnen in de voorzomer, tussen mei en juni. Het is een wortelstokgeofyt of soms ook een helofyt. Een helofyt is een plant die aan de waterkant groeit en waarvan de voet van de plant, met daarin de overwinteringsknoppen, is ondergedoken en de assimilerende delen gedeeltelijk boven water uitsteken. De wortelstok kruipt over de grond en is hier en daar vertakt. De stengel is rolrond en vertakt zich steeds verder. De zijassen ontspringen in de oksels van de stengelbladeren. De bladeren hebben een blauwachtig bestoven groene kleur en reiken ongeveer tot de hoogte van de bloemen. Ze zijn breed lijnvormig en zwaardvormig. De meeste bladeren staan aan de voet van de plant in twee rijen. De bloemen staan met twee of drie bijeen aan de top van de hoofd- en zijassen. Een ontplooiende bloem is ongeveer een diameter in doorsnede. De bloemdekbladeren zijn geheel geel. De bloemsteeltjes zijn ongeveer even lang als het vruchtbeginsel. De bloemen zijn reukloos. In de winter verdwijnen de bladeren. De zaden zijn bruin en worden in het najaar verspreid. Ze zijn heel licht en drijven op het water. Gele lis komt voor in bijna geheel Europa en is te vindem vanaf de Poolcirkel tot aan de Middellandse zee. In Nederland komt de soort algemeen voor.