Igeler Säule. In het plaatsje Igel, op de westelijke oever van de Moezel, ietwat stroomopwaarts vanuit Trier staat een opvallend monument. Deze Igeler Säule is het enige bovengrondse Romeinse grafmonument ten noorden van de Alpen dat op zijn originele standplaats is blijven staan. De Igeler Säule is een 23 meter hoog Romeins peilergraf uit de 3e eeuw dat toebehoorde aan de rijke doekhandelaarsfamilie der Secundiërs. Dit waren de broers Lucius Secundinius Aventinus en Lucius Secundinius Securus die haar lieten bouwen als een graf voor zichzelf en hun familie. De aanwezigheid hiervan wijst op doekhandel in die tijd die plaatsvond in de buurt van de stad Trier, toendertijd Augustum Trevorum geheten. Op de zuil zijn diverse reliëfs aangebracht die onder meer scènes uit het huiselijk leven, het familiemaal, het uitproberen van de stoffen en het warentransport tonen. Ook staan er diverse taferelen op uit de mythologie. Aan de oostkant is Achilles te zien, aan de westkant zijn dit Perseus en Andromeda en aan de noordkant de apotheose van Hercules. Bovenop staat de adelaar van Jupiter met uitgespreide vleugels, deze bracht Ganymedes naar de Olympus. De adelaar is grotendeels verdwenen door de erosie en nauwelijks als adelaarherkenbaar. Toch is deze vogel belangrijk want het plaatsje Igel dankt er haar naam aan. Het Latijnse woord voor adelaar, Aquila, verbasterde langzaam tot Igel. De zuil is gemaakt uit rode zandsteen. De zuil heeft een pyramidevormige opbouw en is gebouwd volgens de klassieke romeinse vorm met een basis, een sokkel, een hoofddeel, een fries, een attika en een driehoek bovenop. De zandstenen blokken waaruit ze is opgebouwd worden bijeengehouden door ijzeren haken die met lood zijn overgoten. De functie van de zuil was enerzijds het herdenken van de doden, maar anderzijds maakte men door de vroeger kleurrijk beschilderde zuil ook reclame voor de lakenmakers in Trier. Een reconstructie van de zuil met de originele beschildering is nog te zien in het Rheinisches Landesmuseum in Trier. Tevens had ze een functie als mijlpaal. Vanaf hier was het nog excact 4 legae (8,8 kilometer) naar Trier. De zuil is in 240 na Christus gesticht als grafmonument, maar tot op heden is er geen enkel spoor van een graf gevonden. In 1792 passeerde Johann Wolfgang von Goethe tijdens een reis tweemaal de zuil en hij beschreef in zijn boek “Campagne in Frankrijk” haar als volgt: “Auf dem Weg von Trier nach Luxemburg erfreute mich bald das Monument in der Nähe von Igel. Die Mosel fließt unmittelbar vorbei, mit welchem sich gegenüber ein ansehnliches Wasser, die Saar, verbindet. Die Krümmung der Gewässer, das Auf- und Absteigen des Erdrestes, und eine üppige Vegetation getreden der Stelle Lieblichkeit und Würde”. Bovendien pleitte hij ervoor dit kunstwerk door afgietsels meer bekend te maken. In 1833 bezocht kroonprins Frederik Willem IV, een liefhebber van de Romeinse cultuur, de zuil. Ook de Franse dichter Victor Hugo bezocht het monument. De architect Karl Friedrich Schinkel (1781-1841) liet het monument zelfs in zijn geheel uitmeten Dat de zuil de roerige Middeleeuwen overleefde komt omdat men in die tijd dacht dat de afbeelding op de zuidkant het huwelijk van Constantijn Chlorus met de Heilige Flavia Julia Helena, de moeder van keizer Constantijn de Grote, voorstelde. Hierom genoot hij ook kerkelijke bescherming. Sinds 1986 staat de zuil op de lijst van de door de UNESCO beschermde monumenten als werelderfgoed.