Natuur tussen Maas en Rijn beleven!



Startpagina.
Algemene informatie over de Eifel.
Excursies en lezingen.
Deelgebieden:
-
Eifel
-Limburg
Natuurreservaten en wandelgebieden.
Geschiedenis van de Eifel.
Archeologische plekken.
Historische plaatsen.
Water in de Eifel.
Geologie van de Eifel.
Oude ambachten.
Mijnbouw & oude
industrie.
Paddenstoelen.
Wildparken & Musea.
Feesten.
Heiligen.
Wandelroutes.
Kinderwagenwandelingen.
Links.
Over ons.
Contact/Colofon.
Fotopagina´s.
Alfabetisch register
Naar de Duitstalige sites/ Zu den deutschen Seiten.













Wilde kievitsbloem (Fritillaria meleagris).

Wilde Kievitsbloem is een bolgefyt die 20 tot 50 centimeter hoog wordt. De plant is giftig. De bollen zijn bijna rond. De smalle bladeren zijn grijsgroen van kleur. De knoppen staan voor de bloei rechtop en knikken bij het begin van de bloei naar beneden. De hangende bloemen zijn buikig klokvormig. De violet-wit gevlekte of groenig wit gekleurde bloemdekbladeren zijn schaakbordachtig geruit. De bloemen staan alleen of in groepjes van twee tot drie aan de stengel. De bloeitijd is heel kort en valt in de tweede helft van april en eerste helft van mei. Ieder bloem bloeit echter slechts vijf dagen. De bloemen worden bestoven door bijen en hommels. De zaden bevatten kleine holle ruimtes waardoor ze eenvoudig kunnen worden getransporteerd na een overstroming. Ook vormen de planten kleine broedbolletjes. Wilde kievitsbloem groeit in natte voedselarme graslanden langs rivieren die regelmatig overstromen. Door het verdwijnen van overstromende uiterwaarden kan de plant zich noch via zaad, noch via broedbolletjes meer verspreiden. Ze reageert bovendien gevoelig op bemesting, ontwatering en te vroeg maaien (voor begin juli, dit i.v.m. de zaadvorming). Ook kan ze niet tegen beweiding. Wanneer er helemaal niets gebeurt, wordt ze weer verdrongen door de hoog opkomende vegetatie. Het is dus niet verwonderlijk dat ze in ons kleine landje zeldzaam geworden is. In Duitsland is het overigens niet veel beter gesteld. Ook hier komt ze nog maar op enkele plekken voor langs de Elpee (omgeving Hamburg), langs de Weser en de Main. Het voorkomen van Kievitsbloemen in het noordwestelijke areaal, dat van Frankrijk via Engeland naar Scandinavië loopt is waarschijnlijk een verschijnsel dat pas begon na het rooien van de bossen door de mensen. Het natuurlijke areaal is het zuidoostelijke deel van Europa. Hier komt de Kievitsbloem voor van Steiermark in Oostenrijk via Slovenië, Kroatië en Hongarije tot in Roemenie. Daar komt ook nog Fritillaria minor voor, welke soms bastaardeert met de Wilde kievitsbloem. In Nederland is Kievitsbloem een Stinzenplant die reeds vanaf het eind van de 16e eeuw wordt gekweekt.