Natuur tussen Maas en Rijn beleven!



Startpagina.
Algemene informatie over de Eifel.
Excursies en lezingen.
Deelgebieden:
-
Eifel
-Limburg
Natuurreservaten en wandelgebieden.
Geschiedenis van de Eifel.
Archeologische plekken.
Historische plaatsen.
Water in de Eifel.
Geologie van de Eifel.
Oude ambachten.
Mijnbouw & oude
industrie.
Paddenstoelen.
Wildparken & Musea.
Feesten.
Heiligen.
Wandelroutes.
Kinderwagenwandelingen.
Links.
Over ons.
Contact/Colofon.
Fotopagina´s.
Alfabetisch register
Naar de Duitstalige sites/ Zu den deutschen Seiten.













Finkenrath.

Het gehucht Finkenrath lag in het dal van de Worm. Het was in de 13e of 14e eeuw ontstaan. In 1544 hoorde het tot de vrije heerlijkheid Rimburg. In 1661 werd de Heerlijkheid Rimburg toegewezen aan de Spaanse Nederlanden. Na de Franse bezetting vanaf 1795 ging Finkenrath in 1815 over naar het Koninkrijk Pruisen en werd onderdeel van de Pruisische gemeente Rimburg. In 1817 telde Finkenrath 12 woningen en 33 inwoners. Finkenrath behoorde tot de parochie Merkstein. Na de stichting van de nieuwe Sint-Bennoparochie in Hofstadt, kwam Finkenrath hierbij. In 1927 kwam er electriciteit en straatverlichting in Finkenrath.
In 1852 werd de spoorlijn tussen Herzogenrath en Mönchengladbach door het dorp aangelegd. Het dorp werd hierdoor gescheiden van de akkers, weilanden en boomgaarden.
Door de winning van steenkool in het gebied onder Finkenrath, dat bij een grenscorrectie in 1949 Nederlands grondgebied was geworden, begonnen verzakkingen, waarbij het oppervlak wel 10 meter wegzakte. Deze steenkoolwinning gebeurde in een soort roofbouw op slechts 300 meter diepte door de Nederlandse steenkolenmijn Julia. De hooilanden langs de Worm werden steeds natter en de huizen toonden steeds meer mijnschade. De meeste inwoners van Finkenrath verlieten hun woningen nadat de mijn geld had gegeven voor de geleden schade en trokken naar andere dorpen in de omgeving, met name naar Merkstein. Tussen 1953 en 1958 werd de mijnschade dusdanig groot dat alle huizen afgebroken moesten worden.Het laatste huis verdween in mei 1958. In 1963 werd het gebied weer Duits.
Daarop begon de mijn Julia het afvalgesteente in het dal van de Worm te storten. Niet op een grote hoop, maar op een uitgespreide vlakte in de destijds als braakland beschouwde beemden langs de Worm. De prachtige natuur hierin verdween onder een 10-15 meter dikke laag puin. Daarom werd de Worm op dit traject gekanaliseerd en in oostelijke richting, nabij de huidige grens langs het spoor, verschoven. Ook de Anselerbeek die hier in de Worm uitmondt werd rechtgetrokken en verlegd.
Finkenrath verviel tot er niets meer van over bleef.
In 1963 werden de grenscorrecties weer teruggedraaid en kwam het gebied van het inmiddels verdwenen dorp Finkenrath weer bij Duitsland. Alleen een oude paardenkastanje en, sinds 2009, een monument uit Nivelsteiner zandsteen herinneren nog aan het dorp.