Natuur tussen Maas en Rijn beleven!



Startpagina.
Algemene informatie over de Eifel.
Excursies en lezingen.
Deelgebieden:
-
Eifel
-Limburg
Natuurreservaten en wandelgebieden.
Geschiedenis van de Eifel.
Archeologische plekken.
Historische plaatsen.
Water in de Eifel.
Geologie van de Eifel.
Oude ambachten.
Mijnbouw & oude
industrie.
Paddenstoelen.
Wildparken & Musea.
Feesten.
Heiligen.
Wandelroutes.
Kinderwagenwandelingen.
Links.
Over ons.
Contact/Colofon.
Fotopagina´s.
Alfabetisch register
Naar de Duitstalige sites/ Zu den deutschen Seiten.













Bronsdaelgroeve.

De Bronsdaelgroeve is een ondergrondse kalksteengroeve in het Geuldal tussen Geulhem en Meerssen. In maart 1944 werd hier begonnen met “Operation Molch”, dit was het verplaatsen van de Duitse oorlogsindustrie uit Duitsland naar bomvrije plaatsen elders in het Duitse rijk. Dit in het kader van de door de Duitsers gehoopte “Endsieg”. De geallieerden hadden namelijk de bombardementen op het Duitse rijk geïntensiveerd om zodoende de Duitse industrie lam te leggen waardoor men hoopte de oorlog voor december 1944 te kunnen beëindigen. De “Organisation Tod” begon met het inrichten van onderaardse kalksteengroeves in Limburg om hier motoren van bommenwerpers te repareren. De Bronsdaelgroeve moest in september 1944, onder de codenaam Valerie 15, zijn ingericht op een oppervlak van 13.000 m2, waarvan 9.200 m2 ondergronds, voor het repareren van vliegtuigmotoren. Maandelijks wilde men 200 tot 250 BMW 801 vliegtuigmotoren die afkomstig waren van kapotte bommenwerpers repareren. Buiten de groeve stonden zes opstellingen waar de gerepareerde motoren konden proefdraaien. Deze lagen in de holle weg naar de Slangenberggroeve net voorbij de Koningsstoel. Via een smalspoor was deze plek verbonden met de Bronsdaelgroeve.
Het werk werd uitgevoerd door dwangarbeiders uit de Noordoostpolder en uit België. Voor de ingang van de groeve staat een betonnen overkapping. Hier wilde men een overdekt laadperron inrichten voor vrachtwagens en treinen die via een smalspoor in Meerssen –en zo dus op de spoorlijn tussen Maastricht en Aken- konden komen. In de rotsen was ook een kleine hal uitgehouwen –de zogenaamde Ster van Parijs- die diende als hangar voor een locomotief.
De geallieerden bereikten echter het gebied sneller als verwacht en de industriële werkzaamheden zijn nooit echt in gang gezet.
In de groeve is wel nog te zien dat er vanalles is aangepast, eerst werd het mergelpuin dat in de gangen lag verwijderd, daarna werden de vloeren uitgediept, daarop zijn 15 centimeter dikke betonnen vloeren gestort. Hierdoor kon men allerlei materialen eenvoudiger transporteren. In het plafond zitten duizenden boorgaten waar men vroeger allerlei leidingen aan heeft bevestigd. Ook zijn loshangende delen van het plafond verwijderd en is het plafond verhoogd. Tenslotte werden er ook nieuwe gangen gemaakt om de begaanbaarheid van de groeve te verbeteren. Op 15 september 1944 had men willen starten met de productie en inderdaad werd op kleine schaal in augustus al een begin gemaakt op 10% van de totale capaciteit.
De Bronsdaelgroeve wordt door vleermuizen gebruik als overwinteringsplek, tijdens de telling in de winter van 2005 werden er 88 vleermuizen in vier soorten waargenomen.